خانه کتاب افغانستان: از هری رود تا زاینده رود

فضای عمومی دو کشور ایران و افغانستان، پر است از سو‌ءتفاهم‌های بی‌مورد و نابه‌جا. شناخت مردم دو طرف مرز سیاسی ایران و افغانستان، از مناسبات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی به طرز وحشتناکی بر پایه‌ی شایعه‌ها و حدس و گمان‌ها استوار است. شاید به  نحوی بتوان ادعا کرد که این شناخت در آن سوی مرز (ایران) به طرز قابل توجهی کم‌تر است.

داستان این سفرنامه، سفر بهزاد از هرات به تبریز است و داستان دنباله‌دار کاشی‌های مکتب هرات است تا آن سوی ایران امروزی در عثمانی دیروز. هرچند داستان این سفرنامه در یزد، اصفهان، شیراز، تهران، مشهد، نیشابور، خرقان، بسطام، شاهرود، تبریز، همدان، قزوین و کاشان اتفاق می‌افتد، اما محراق ماجرا هرات است. آن‌جایی که روزگاری نقطه‌ی وصل مراغه، شیراز، تبریز، نیشابور، اصفهان، سمرقند، بخارا، بیهق و جام و ده‌ها شهر کوچک و بزرگ منطقه بود. از هری رود تا زاینده رود، روایت درد است. دردی که از شانه‌های زخمی پامیر برمی‌خیزد و بر قله‌ی دماوند می‌نشیند. این سفرنامه، نقبی بر تاریخ منطقه است و قدمی در احیای رابطه‌های فرهنگی قدیمی است که شناخت از یک‌دیگر، نخستین قدم، رابطه است و به قول فروغ اگر چراغ‌های رابطه خاموش‌اند، باید دستی پوست کشیده‌ی شب تاریک این منطقه کشید، شاید جرقه‌ای اتفاق افتد و آن روزگار میمون رابطه‌ها دوباره زنده گردد.