خانه کتاب افغانستان: دیوان علامه بلخی

بلخی مدت ۱۵ سال را در زندان سپری نمود و قسمت عمده‌ای از اشعار خویش را دخمه‌های مخوف “دهمزنگ و ولایت” کابل در صورتی که از تمامی امکانات فرهنگی به جز یک جلد قرآن کریم محروم بود، سرود. آن طوری که خود در برخی از سخنرانی‌هایش تصریح می‌کند ۷۵هزار بیت شعر سروده که درصدی اندک از آن به دست ما رسیده است.

و اما نکاتی راجع به این چاپ:

• این چاپ عاری از هرگونه توضیحات اضافی می‌باشد تا خواننده خود بدون پیش‌زمینه و برداشت از پیش تعیین‌شده، از آن استفاده ببرد.
• علاوه بر اشعار گردآوری شده در دواوین قبلی، چند شعر جدید نیز از علامه بلخی به دست آمد که در این نسخه افزوده شد.
• برخی از اشعاری که در چاپ‌های پیشین به صورت ناقص آمده بود، در این چاپ تکمیل شد.
• تلاش شده است حتی المقدور دیوان با کیفیت عالی برای علاقه‌مندان ارائه شود.

مختصری راجع به علامه بلخی:

سید اسماعیل بلخی (۱۲۹۹-۱۳۴۷ش) مشهور به علامه بلخی، از روحانیون و فعالان سیاسی افغانستان بود که در حوزه علمیه مشهد به تحصیل علوم اسلامی پرداخت و نقشی جدی در قیام مسجد گوهرشاد داشت. او سپس به زادگاه خود بازگشت و با تشکیل گروه‌هایی از جمله حزب ارشاد، برای اصلاح قانون اساسی و انتخابات مجلس شورای ملی افغانستان تلاش کرد. بلخی را پیشگام نهضت اسلامی معاصر افغانستان دانسته‌اند. از بلخی دیوان شعر دارای پنج هزار بیت گردآوری شده است.

سیداسماعیل بلخی، در شهر بلخاب، ولایت سرپل در شمال افغانستان متولد شد. تاریخ تولد او را ۱۲۹۵ش یا ۱۲۹۹ش ذکر کرده‌اند. پدرش سیدمحمد حسینی بلخی، از روحانیون بلخاب بود. سید اسماعیل، مادرش را در ۱۳۰۰ش از دست داد و در سال ۱۳۰۴ش همراه خانواده، به مشهد رفت. سپس برای تحصیل علوم دینی وارد حوزه علمیه مشهد شد. او در سال ۱۳۱۷ش ازدواج کرد.

بلخی در ۲۳ یا ۲۴ تیر سال ۱۳۴۷ش، پس از بازگشت از هزارستان در بیمارستان علی‌آباد کابل فوت کرد.