خانه کتاب افغانستان: میراث فرهنگی و گردشگری در افغانستان

ملت‌های امروز با رنگارنگی در گویش و فرهنگ، درون یک مرز سیاسی محصورند و آنچه زمینه‌ی هم‌اندیشی و شناخت بیشتر و گفت‌وگو را میان آنها فراهم آورده و حس میهنی را تقویت می‌نماید میراث فرهنگی و یادمان‌های تاریخی آن سرزمین است. از هر دریچه‌ای که به فرهنگ مردم هر نقطه از دنیا بنگریم، یک پیام کاملاً شفاف را از دل تاریخ می‌شنویم: «آینده از آن ملتی است که گذشته‌ی خود را می‌شناسد».

میراث فرهنگی، دینی و ملی هر جامعه منبعی برای تفکر و تعقل، ابزاری برای رشد و همچنین نقشه راه توسعه‌ی آن جامعه در آینده است. جامعه‌ی بی‌توجه به میراث فرهنگی، دینی و ملی خود، در واقع بی‌اعتنا به آینده خود است؛ بنابراین حفظ و حراست از این میراث به معنای تداوم هویت فرهنگی، دینی و ملی جامعه و الهام بخش نسل‌های آینده است.
اگر هویت و ارتباط ملتی با میراث فرهنگی خود قطع شود، در شناسایی موقعیت خود نسبت به سایر ملت‌ها دچار مشکل شده و مسیر آینده خود را گم خواهد کرد. باید اشاره کرد شأن و منزلت ملت‌ها را از روی آثار فرهنگی آنان می‌توان شناخت. اهمیت میراث فرهنگی نزد ملت‌ها، ناشی از همین اصل مهم است.
صنعت گردشگری به عنوان یکی از مهمترین پدیده‌های هزاره سوم، طی نیم قرن گذشته با رشد تصاعد گونه خود تأثیر به سزایی در رشد و پویایی اقتصادی و تبادلات فرهنگی کشورها داشته است؛ به طوری که بسیاری از صاحب نظران، قرن حاضر را قرن «گردشگری» نام نهاده‌اند. در این میان گردشگری فرهنگی، نوعی از گردشگری است که گردشگر را به فراگیری، آموزش، کنکاش و کسب تجربه درباره فرهنگ حال و گذشته جامعه مقصد و مقایسه آن با داشته‌ها و انگیزه‌های جامعه خود و دیگران وا می‌دارد و در واقع تجربه کیفی میان گردشگر و محیط، مورد بازدید قرار می‌گیرد.

این کتاب شامل 6 فصل می‌شود:

فصل اول: کلیات، تعاریف و مفاهیم

فصل دوم: گردشگری میراث فرهنگی

فصل سوم: بناهای تاریخی و میراث فرهنگی افغانستان

فصل چهارم: میراث فرهنگی زنده در افغانستان

فصل پنجم: اماکن مذهبی و میراث فرهنگی افغانستان

فصل ششم: میراث فرهنگی و گردشگری در افغانستان، چالش‌ها و فرصت‌ها

معرفی مختصر مولف: محمدعظیم عظیمی

وی متولد ۱۳۵۷ در کابل است. عظیمی پس از تکمیل نمودن تحصیلات مقدماتی و متوسطه، تحصیلات عالی (ماستری) خود را در رشته «جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری» به پایان رسانیده و به مدت هفت سال به عنوان معلم در پایه‌های مختلف تحصیلی به فرزندان میهن خود خدمت نمود.

وی در ادامه فعالیت‌های خود به مدت دو سال با UNHCR و مدت دو سال با موسسه آکندن اینترنشنال همکاری داشته و قریب به یک سال به حیث معاونت شاروالی بامیان انجام وظیفه نمود. مولف در سال ۱۳۸۴ به عنوان مشاور، وارد وزارت احیا و انکشاف دهات گردید و تا سال ۱۳۸۷ در این پست باقی بود. از سال ۱۳۸۷ منحیث متخصص جغرافیای شهری «پروژه پلان‌های انکشاف منطقوی» در وزارت شهرسازی و مسکن، ایفای وظیفه نموده است.